Terapia manualna

Terapia manualna jest metodą leczniczo-diagnostyczną schorzeń układu ruchu.

Tczna o dział medycyny, który zajmuje się w ramach ogólnie przyjętego postępowania terapeutycznego i diagnostycznego leczeniem odwracalnych zaburzeń funkcjonalnych zarówno postawy ciała jak i układu ruchu wywołanych przez zaburzenia strukturalne Jest metodą niebolesną.  Po ustaleniu przyczyny bólu lub dysfunkcji terapeuta manualny stosuje odpowiednią metodę leczenia w zależności od tego, czy przyczyną jest nerw, mięsień, staw, więzadło.

Do najczęstszych metod terapii manualnej zaliczyć możemy:

• mobilizacje (wykonywane z czynnym udziałem pacjenta, bądź biernie przez     terapeutę)
• trakcje
• kompresje
• terapię tkanek miękkich
• terapię nerwowo-mięśniowa w celu zrównoważenia napięć i stabilizacji poprzez propriocepcję

Terapię manualną zaleca się najczęściej w następujących zaburzeniach czynności narządu ruchu:

• zmniejszenie/ograniczenie zakresu ruchu (np. na tle zmian przeciążeniowych, zwyrodnieniowych lub urazowych),
• tzw. zablokowanie stawowe związane z dolegliwościami bólowymi w trakcie ruchu lub/i w spoczynku oraz zmienionym oporem stawowo-tkankowym pod koniec zakresu ruchu,
• w stanach nieprawidłowego „ustawienia” stawu,
• w dysfunkcjach mięśniowych i powięziowych,
• w zaburzeniach postawy ciała.